Generalnym wykonawcą prac były Pracownie Konserwacji Zabytków w Poznaniu, z którymi od wielu lat współpracujemy.
Zamek cesarski – dawna rezydencja cesarza Wilhelma II – był najważniejszą i największą spośród budowli wzniesionych na początku XX wieku z inicjatywy władz pruskich dla podniesienia rangi Poznania. Rozpoczęta w 1905 roku budowa trwała tylko pięć lat: już w 1910 roku klucze do zamku uroczyście przekazano cesarzowi, a trzy lata później ukończone zostały prace przy ozdobionej mozaikami kaplicy zamkowej. Projektant, Franz Schwechten sięgnął po przywołujące świetność cesarstwa Karola Wielkiego formy neoromańskie. Neoromański wystrój otrzymała także większość reprezentacyjnych wnętrz.
Prace konserwatorskie przy zamku cesarskim rozpoczęły sie w 2000 roku i trwały do roku 2009.Obejmowały swoim zakresem oczyszczenie piaskowcowej elewacji, rekonstrukcje brakujących elementów kamiennego wystroju architektonicznego zewnętrznych elewacji, prace konstrukcyjne związane z demontażem i ponownym odtworzeniem całych fragmentów budowli (balkony, tarasy, portal drzwiowy w wierzy zegarowej, tarcza zegarowa), konserwacją i wymianą starej stolarki otworowej.
Z powodu zniszczenia części konsoli podtrzymujących balkon i mocnego zasolenia pozostałych elementów, wystąpiła konieczność demontażu całego balkonu. Zrekonstruowany z nowego materiału balkon (piaskowiec "rakowiczki") składa się z 72 elementów ważących łącznie kilkadziesiąt ton.
Prace przy rekonstrukcji tarczy zegara polegała na usunięciu powojennych wypełnień betonowych i spękanych bloków kamiennych budujących ornament tarczy zegara.
Po usunięciu zniszczeń należało odtworzyć brakujące elementy tarczy zegarowej, opierając się na istniejącej bliźniaczej dekoracji zegara po stronie południowej wieży.
Na podstawie istniejących wzorów zostały wykonane modele gipsowe, brakujących fragmentów rzeźb rycerzy otaczających tarcze zegara ,na podstawie których w warunkach warsztatowych zostały wykonane kopie w kamieniu. Na zdjęciu fragmentu głowy jednego z rycerzy po montażu na wieży na wysokości 50 m oraz w trakcie przekuwania w kamieniu.
Fragment tympanonu ponad tarczą zegarową podczas "flekowania" czyli uzupełniania wstawkami kamiennymi zniszczonych fragmentów wystroju architektonicznego.
Montaż kamiennych bloków składających się na tors figury rycerza o wys.5m.
Przykłady kapiteli kolumn w trakcie rekonstrukcji częściowej i po całkowitej wymianie na nowy element skopiowany według starego wzoru.
Wykonanie krążyny wraz ze stemplowaniem, podtrzymującej łuk o rozpiętości 6m,wysokości 8m
i ciężarze, składających się na niego elementów kamiennych ok 20 ton.
Skonstruowanie tak dużej krążyny wynikało z konieczności podparcia łuku podczas demontażu zniszczonych bloków kamiennych i montażu nowych elementów uzupełniających łęk.
Podczas prac okazało sie ,iż długi na 25m taras zaczyna pękać i odspajać sie od głównej bryły budynku, ponieważ był dobudowany na osobnym fundamencie w późniejszym okresie, a pachwiny łęków poniżej tarasu zasypane zostały szlaką. Należało rozebrać posadzkę tarasu i oczyścić strop z gazującej szlaki.
Za pomocą systemu stalowych kotew spieto dwa rozchodzące się mury.
Ustawienie kamiennego szczytu na wieży od strony ulicy Kościuszki za pomocą 130 tonowego dźwigu o wysięgu 100m. Kilka części szczytu ważyło około 1 tony.
Jeden z ostatnich etapów prac przy renowacji elewacji zamku - uzupełnienie granitowego cokołu budynku od strony ogrodu.
Cokół został wykonany z granitu polnego ,układanego w formie muru cyklopowego z bloków o kształcie wielokątów nieforemnych.
